Urząd Skarbowy ma prawo do tego, aby kontrolować nasze pieniądze. Dlatego też osoby chcące pożyczać pieniądze powinny wziąć pod uwagę opodatkowanie dotyczące takich czynności. Jeśli potrzebujemy pieniędzy i mamy wybór to pożyczajmy pieniądze od najbliższej rodziny zawierając z nimi umowę, a nie od znajomych. Do najbliżej rodziny zalicza się: małżonka, dziecko, wnuki, prawnuki, rodziców, dziadków, pradziadków, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę. Kwota graniczna niepodlegająca opodatkowaniu to 9.637 zł. Jeśli pieniądze pożyczone od najbliższej rodziny przekroczą ww. kwotę należy spełnić określone wymagania, żeby nie być zobowiązanym do zapłacenia podatku. Po pierwsze należy zawiadomić urząd skarbowy i złożyć deklarację PCC-3 (podatek 2% od kwoty pożyczki) w okresie 14 dni  oraz przedstawić dokument potwierdzający otrzymanie pieniędzy na rachunek bankowy, rachunek SKOK, bądź przekazem pocztowym. Jeśli te warunki nie zostaną spełnione, będzie trzeba zapłacić podatek nawet wówczas jeśli pieniądze te zostały pożyczone od najbliższej rodziny. Inaczej wygląda sytuacja kiedy pieniądze pożyczane są od teściów, zięcia i synowej. Stosuje się tu pewne ograniczenia. Kwota graniczna niepodlegająca opodatkowaniu to również 9.637 zł (w okresie 5 lat od jednej osoby), natomiast po przekroczeniu tej kwoty należy uregulować podatek od nadwyżki (różnica między kwotą graniczną a udzieloną pożyczką). W przypadku pożyczki od dalszej rodziny i znajomych na podstawie zawartej umowy, kwotą wolną od podatku jest 5.000 zł od jednej osoby w czasie 3 lat. Przy pożyczce pieniędzy od kilku różnych osób kwota wolna od podatku to 25.000 zł w przeciągu 3 lat.  Jeżeli podatek od czynności cywilno-prawnych nie zostanie uiszczony, fiskus ma prawo nałożyć podatek w wysokości 20%.